Maria Konopnicka poetką dziecięcej radości ...
Maria Konopnicka urodziła się 23 maja 1842 roku w Suwałkach, w zubożałej rodzinie szlacheckiej jako córka Józefa Wasiłowskiego, prawnika, patrona trybunału cywilnego i Scholastyki z Turskich. We wrześniu 1849 roku rodzina sprowadziła się do Kalisza, gdzie przyszła poetka spędziła dzieciństwo i młodość. W latach 1855 - 1856 uczyła się na pensji sakramentek w Warszawie. We wrześniu 1862 roku wyszła za mąż za ziemianina, Jarosława Konopnickiego. Zaraz po ślubie wyjechała z Kalisza na stałe, zamieszkując w Bronowie, a potem w Gusinie na terenie ówczesnej guberni kaliskiej. Wychowywała sześcioro dzieci, utrzymując się z dochodów niewielkiego dzierżawionego folwarku.
W 1870 roku zadebiutowała na łamach "Kaliszanina" wierszem "W zimowy poranek". Obok uprawiania twórczości literackiej aktywnie uczestniczyła w życiu społeczno-kulturalnym. Od 1890 roku przebywała w kilku krajach Europy Zachodniej, współpracując z prasą krajową, zrzeszeniami polskimi na obczyźnie, Macierzą Szkolną, komitetami pomocy dla wywłaszczonej ludności Górnego Śląska i Wielkopolski, a także współorganizowała międzynarodowy protest przeciwko prześladowaniu dzieci polskich we Wrześni 1901-1902. W latach 1905-1907 przebywała w Warszawie, organizowała pomoc dla uwięzionych przez władze carskie i ich rodzin. Wyrazem jej protestu przeciw polityce germanizacyjnej było ogłoszenie w 1908 roku "Roty". Wiersz zdobył niezwykłą popularność jako pieśń z muzyką Feliksa Nowowiejskiego. Z powodzeniem jednak uprawiała też prozę nowelistyczną i beletryzowany reportaż.
Maria Konopnicka uważana jest za wybitną nowelistkę XIX wieku. Jako wyraz uznania otrzymała w darze od społeczeństwa polskiego dworek w Żarnowcu na jubileusz 25-lecia pracy literackiej. Twórczość pisarki jest bogata. Tworzyła opowiadania o rozwiniętej fabule i rozbudowanych opisach środowisk. Napisała powieść baśniową dla dzieci "O krasnoludkach i sierotce Marysi", liczne wiersze patriotyczne np. "Pieśń o domu" oraz nowele: "Dym", "Nasza szkapa", "Mendel Gdański". Autorka barwnych opowiadań "O Janku Wędrowniczku" i "Na jagody" zdobyła sobie trwałą pozycję wśród twórców literatury dla dzieci. Cykle pieśni ludowych "Z łąk i pól" i "Na fujarce" przyniosły jej dużą popularność i miano pieśniarki ludu polskiego.
W swych utworach protestowała przeciwko krzywdzie ludzkiej, ukazując niedolę najuboższych warstw społecznych. Krytykę literacką i publicystykę społeczną Konopnicka uprawiała na łamach takich pism, jak: "Kłosy", "Świt", "Biblioteka Warszawska" i inne. Publikowała studia o literaturze i sztuce oraz prace monograficzne, m.in. "Mickiewicz, jego życie i duch". Maria Konopnicka była wielką patriotką. Budziła w rodakach poczucie dumy narodowej. Zmarła we Lwowie 10 października 1910 roku i tam została pochowana.
